“Pek Fazla demokrasi, otoriter tehditlere karşı savunmasızdır” diyen Alman müellif Michaell Meyer-Resende, makalesinde umutsuz olunmaması davetinde bulunarak, ”Yine de demokratik canlanma teorisinde Olumlu bir şeyler var” yorumunda bulundu.
Michaell Meyer-Resende’nin ‘EUobserver’ gazetesinde yayımlanan, “Demokrasi krizde mi yoksa rönesansta mı?” başlıklı yazısından özet kısımlar şöyle:
Bugünlerde başınız karışabilir.
Bir yandan, demokrasinin krizde olduğunu ilan eden insan korosu, dünya çapında azalan demokrasi sayısına işaret ederek, yüksek sesle ve büyüyor.
Öte yandan, demokrasiler ortasında Rusya’nın Ukrayna’ya boyun eğdirmeye yönelik acımasız teşebbüsünü yenmek için yeni keşfedilen bir Gaye hissine işaret ederek, liberal dünya tertibinin yine doğuşundan Laf ediliyor.
Kim haklı?
Kriz korosunun birtakım üyelerinin sorunu, Fazla uzun müddettir kurt üzere ağlamalarıdır. Siyaset bilimciler onlarca yıldır bir demokrasi krizinden bahsediyorlar. ancak artık bir noktaları var. Araştırma enstitüsü VDEM’e nazaran, dünya nüfusunun yüzde 70’i otokrasilerde yaşıyor. 2011’de bu Oran ise yüzde 49’du.
Sorunun iki seviyesi vardır. Birincisi, bir vakitler demokratikleşen ülkeler artık farklı bir tarafa hakikat ilerliyor. Türkiye’yi, Myanmar’ı, Macaristan’ı yahut Tunus’u düşünün.
Diğeri ise, otokrasilerde kitlesel seferberliğin siyasi kurumları değiştirmede nadiren başarılı olması. Belarus, İran yahut Cezayir’i düşünün.
Demokrasiden uzaklaşmak, demokrasiye yanlışsız ilerlemekten daha kolay görünüyor. Pek Fazla otoriter hükümet derinden kök salmış görünürken, pek Fazla demokrasi otoriter tehditlere karşı savunmasızdır.
Ve Tekrar de, demokratik canlanma teorisinde de bir şeyler var.
Başlangıç olarak, birçok demokraside beşerler sistemlerinin savunmasız olduğu gerçeğinin farkına vardılar. 6 Ocak 2021’deki Kongre saldırısından bu yana Amerikalılarla konuşun ve daha Evvel olmayan bir aciliyet ve vazife duygusu bulacaksınız.
Bazı aşırılık yanlısı partilerin, aşırılık yaparak kendilerini seçilmez hale getirmeleri de mümkündür. Amerikalıların yüzde 30’unun hâlâ Donald Trump’ı desteklemesi derinden tasa verici olsa da, bu seviyede bir dayanakla Öbür bir başkanlık seçimini kazanması pek mümkün değil.
Birçok Avrupa demokrasisinde, aşırılık yanlısı partiler oyların yüzde 20-30’unu temsil ediyor ve küçülmüyor olsalar da artık doğal büyüme projeleri değiller. Geçen hafta sonu, demokrasinin gerçeği haline gelen karışık tabloyu gösterdi.
Avusturya – Çek Cumhuriyeti
Çek Cumhuriyeti’nde demokratik fikre sahip Petr Pavel, cumhurbaşkanlığı seçimlerini etkileyici bir farkla kazandı. Lakin komşu Avusturya’da aşırılık yanlısı FPÖ, Kıymetli bir bölgesel seçimde oyların yüzde 24’ünü alarak İbiza skandalından kurtuldu.
Kısa ve orta vadede Görüntü bu: gerilemeler ve ilerlemelerle Birlikte demokratik kurallara uyulması için devam eden bir gayret.
Elbette Aka olaylar bu nazar açısını değiştirebilir. Rusya, Ukrayna’ya karşı savaşında başarısız olursa, global otokrasi en azından bir müddetliğine Kıymetli bir destekçisini kaybeder.
Cesaret verici bir formda, uzun vadeli eğilimler demokrasiden yana olabilir. Cinsiyet eşitliği, Anlatım özgürlüğü ve üreme özgürlükleri üzere bahislerde dünyadaki birçok insanın tavrı daha Aleni ve liberal hale geliyor.
Peki, tutumlardaki eğilimin demokrasi ismine işlemesi için ne yapılması gerekiyor?
Birincisi, demokrasiden nasıl bahsettiğimiz değerlidir. Konferans devresinde moda olduğu üzere yalnızca bir “demokrasi krizinden” şikâyet edersek, kaçınılmaz bir düşüş duygusu yaratarak sorunun bir kesimi oluruz.
Demokrasiler, Kamu tarafından içeriden ve dışarıdan taarruza uğruyor. Ve demokrasiyi savunmak ve desteklemek için harekete geçebiliriz. var demokratik gerileme eğilimi kaçınılmaz değildir. Aksine çevrilebilir.
İkincisi, daha evvelki makalelerde savunduğum üzere, demokrasinin genişliği konusunda daha net olmamız gerekiyor. Pek Fazla siyasi görüşü içinde barındıran bir sistemdir. öteki her görüşü aşırılık yanlısı olarak suçlayarak münakaşa ve uyuşmazlıktan kaçınamayız.
Ancak Trump üzere siyasetçiler demokrasinin kurallarını tehdit ettiğinde bunu yapmalıyız. Bilhassa siyasi muhafazakâr sağ, demokrasinin Temel kurallarını unutma tehlikesiyle karşı karşıya kaldığında birden fazla Vakit çok sağla flört ediyor.
Üçüncüsü, kamuoyu savaşını kazanmak için Fazla daha fazlası yapılmalıdır. Demokrasiye yönelik birçok atak, ideolojilerin, zihinsel çerçevelerin ve anlatıların inşasında yer almaktadır. Demokrasi savunucuları çoklukla hazırlıksızdır. Abraham Lincoln’ün şu özdeyişini unutarak maddelere, teknik prosedürlere ve uzmanlığa güvenirler: “Kamu hassaslığı varsa hiçbir şey başarısız olamaz; onsuz hiçbir şey başarılı olamaz.”
Dördüncüsü, demokrasiye takviye, demokrasiye yönelik atılımları desteklemek yahut onu akınlara karşı savunmak formundaki iki senaryoya daha uyumlu olmalıdır. Savunmanın en yeterli nasıl yapıldığı şimdi Fazla net değil.
Açık olan, demokrasiye dayanağın çevik olması gerektiğidir. Birden açılımlara olduğu kadar Birden tehditlere de Karşılık verebilmelidir. (Avrupa Demokrasi için İştirak’ten Ken Godfrey’in burada detaylı olarak ortaya koyduğu üzere ).
Beşincisi, Avrupa’da demokrasi konusundaki global tartışmaya iç olmalıyız. Dünyanın Geri kalanı, sadece Avrupa demokrasi takviyesinin “yararlanıcısı” değil. Hindistan, Endonezya, Brezilya yahut Güney Afrika üzere daha Aka olanlardan kimilerini isimlendirmek üzere, failliği, sesi ve çıkarları olan birçok demokrasi vardır. Onlarla konuşmamız gerekiyor.
Demokrasinin var durumu önemli, lakin umutsuz değil.
1940’larda yalnız bir demokrasi kümesi, görünüşte yenilmez bir diktatörlük takımyıldızının üstesinden geldi. AB’deki çoğumuz için bugün durum daha rahat. Lakin durum daha berbata gitmesin diye demokrasiyi desteklemeye odaklanmalı ve kararlı olmalıyız.
Michael Meyer-Resende kimdir? Berlin’de siyasi iştiraki destekleyen bir STK olan Democracy Reporting International’ın yönetici yöneticisidir.
Not: Bu Fikir yazısında Anlatım edilen görüşler müellife aittir
Yorum Yok