22 yaşındaki Ferry, kemik takıntısını 13 yaşında Tayland’da büyürken geliştirdi. Babası ona “ürpertici, karanlık ve tuhaf” tutkusunu harekete geçiren bir fare iskeleti verdi ve vakitle hayvan iskeletlerini birbirine eklemlemeye başladı.
Ferry, 18 yaşında Parsons’ta Eser tasarımı okumak için New York’a taşındıktan sonra hayvan iskeleti işi olarak JonsBones’u kurdu. Bir rafında insan kafatası gördüğü Obscura Antiques and Oddities dükkanına yaptığı seyahatten sonra insan kemiklerine olan ilgisi arttı.
Ferry’nin en sevdiği Meydan olan tıbbi kemik ticareti dükkanı JonsBones’ta şu anda sekiz çalışanı var. Görüntülerini paylaştığı TikTok’ta yarım milyon takipçisi ve 22 milyondan Çok beğenisi var. Toplumsal medya takipçilerinin kemiklerin kaynağıyla ilgili sorular da iç olmak üzere bütün sorularını yanıtlıyor.
İNSAN KEMİĞİ TİCARETİNİN GEÇMİŞİ
Modern tarihin Aka bir kısmında eğitim gören hekimler gerçek iskeletler kullanarak insan anatomisini incelediler. Scott Carney’nin The Red Market isimli kitabında yazdığı üzere, 19. yüzyılda tıp sanayisinin süratli genişlemesi, vücut talebinin süratle arzı geride bırakması manasına geliyordu. Bu vücutlar, yoksul ve cemiyet dışı insanlardan geliyordu: idam edilen mahkumlar, sahipsiz cesetler ve mezarları ceset hırsızları tarafından soyulanlar.
Bu alandaki faaliyetlerin en bilineni, Yan faaliyeti Edinburgh pansiyonlarında ölen kiracıların morglardaki vücutlarını üniversitenin anatomi kısmına satmak olan tabiplerin teşebbüsüyle başladı. Bu doktoların insan bedeni toplama işi daha sonra 1832 tarihli Birleşik Krallık Anatomi Yasası ile düzenlendi.
Ceset arzının azalmasıyla karşı karşıya kalan İngiliz hekimler, kolonilere, Özellikle de Kalküta’nın insan kemiği ticaretinin başşehri haline geldiği Hindistan’a yöneldiler. Akabinde Clay Adams, Kilgore International ve Adam, Rouilly üzere tıbbi materyal şirketleri ortaya çıktı. Bu kuruluşlar ithal kemikleri Avrupalı ve Amerikalı tıp öğrencilerine sattılar. 1944’te Manhattan’daki Clay Adams fabrikasında toplanan iskeletlerin birçok Hindistan’dan geldi. Life mecmuası, milyonların vefatıyla sonuçlanan 1943 Bengal kıtlığından sonra kaynak bulmanın daha kolay hale geldiğini kaydediyor.
1978’de Times of India, felaketlerin “mezarlık yağmacılığını” artırdığını, ceset ticaretinin ise Kalküta’ya yılda 1 milyon dolardan (855.000 £) Çok gelir getirdiğini yazıyor.
1985 yılında, bir kemik tüccarının 1.500 çocuk iskeleti ihraç ettiği için tutuklanmasının akabinde Hindistan insan kalıntılarının ticaretini yasakladığında ülkedeki bu sanayi sonunda çöktü.
Kemikler kullanım dışı kaldı fakat yok olmadı ve ekseriyetle bir meyyitin vücutları aileler tarafından miras alınmaya başlandı. Beşerler sözün tam manasıyla iskeletleri dolaplarında bulunduruyor.
KEMİK FİYATLARI VE ETİK TARTIŞMA
İşte burada Ferry devreye giriyor. Anatomik modellerin her Vakit kopyalayamayacağı eşsiz varyasyonlarıyla insanlığa hâlâ fayda sağlayabileceğini düşündüğü tıp öğretimi alanına kârlı bir biçimde tekrar girmelerini kolaylaştırıyor.
Ferry’nin alıcıları öncelikle tıbbi eğitim kurumları. Fakat kemiklerin tümü JonsBones web sitesinde herkesin satın alması için sergileniyor. Mafsallı bir iskelet 7.500 dolar (6.435 sterlin), bir leğen kemiği 80 dolar (69 sterlin) üzere fiyatlarla satılıyor.
Massachusetts Amherst Üniversitesi’nde tarih profesörü olan Sam Redman, “İnsan kalıntılarını alıp satmanın etik bir yolu yok. Zira bu mirası ile ırkçılık, bilimsel ırkçılık ve sömürgecilik ortasında Aleni bir temas var.” diyor.
Ferry, birinci kafatasını satın aldığından bu yana geçen dört Yıl içinde fiyatların yaklaşık 500 dolardan 800 dolara, 2.000 dolardan 3.000 dolara çıktığını söylüyor.
Ancak insan kalıntılarının tarihine ve hatta kıymetine yapılan vurgu, onların bir vakitler ilişkin olduğu kişiyi belirsizleştiriyor. Scott Carney, “Tüm bu tartışmada, insanların kim olduğunu unuttuk. Bir insanı bir metaya dönüştürdüğümüzde, işte o Vakit Fazla Aka etik yanlışlar yapmaya başlıyorsunuz… Ve Jon Ferry bu denklemin yanlış tarafında.” diyor.
Ferry, “Bu işi yapıyorum zira şu anda bu kesimler için yapabileceğimiz en âlâ şeyin bu olduğuna sahiden inanıyorum. Bu kesimlere hürmet ve onurlu davranmak ve istikbal kuşaklar için onları korumak için nitekim elimizden gelenin en güzelini yapıyoruz. Daha yeterli bir tahlil önerildiği gün, yaptığım işi bırakırım.” diyor.
Carney ve Redman iç pek Fazla şahıs için bir tahlil var. ABD’de, Kızılderili Mezarlarını Müdafaa ve Yurtlarına Geri Gönderme Yasası, kutsal cetlerinin mezar yerlerinin yağmalanmasına karşı Yerli Amerikalıların kültürel ve biyolojik kalıntılarını koruyor.
Redman, öteki insan kalıntıları için, “Soyları bildiğimiz yahut belirleyebildiğimiz durumlarda saygılı Geri dönüş yahut saygılı bir formda tekrar gömme yolları olabilir ve bu devam etmelidir” diyor.
The Guardian, Francesca Carington .
Yorum Yok