Ne yazık ki bundan vazgeçmek gerekiyor; bu yaratıklar bilgisizlik ve batıl inancın Alelade evliliğinden doğdu ve bitmek bilmeyen kendi kendini aldatma eğiliminden beslendi. CNRS’nin (Ulusal Bilimsel Araştırma Merkezi) bir tarihçisinin yakın tarihli bir araştırması, vampirleri bir biçimde fanteziler hududunun ötesine uğurladı.
Bu tarihçi, Koen Vermeir; bu bahisle ilgili kaynaklardan birini bulmuştu: XVII. yüzyılın yazın gazetesi Mercure Galant‘ın bir raporu. Mayıs 1693 sayısında, Polonya kraliçesi Marie-Louise’in eski sekreteri ve alim Pierre Des Noyers, Rusya’da ve Polonya’da ölmemiş bir sürü kadavra bulduklarını anlatıyordu. Bu yaratıklar mezardan kaçıyordu yahut şeytanlar onların biçimini almıştı; ailelerini yahut tanıdıklarını ziyaret edecekler ve kanlarını emip onları zayıf düşüreceklerdi, ta ki onlar ölene kadar. Bu canavarlara karşı Biricik savunma yolu onları topraktan çıkarıp göğüslerine bir kazık saplamaktı; o Vakit boğazlarına kadar kanla dolarak şişiyor, diğerlerinden çalmış oldukları kan ağızlarından ve kulaklarından çıkıyordu. Bu efsane, Kuşku uyandırıcı ve muhakkak hijyenik olmayan uygulamalara neden oldu: Des Noyers’ye nazaran, birtakım bireyler yaşayan ölülerin hücumlarına karşı kendilerini korumak için bu kanı alıp unla karıştırıyor ve bundan bir ekmek yapıyordu.
Bu yaratıklara “oupire” ismi verilir. Yarım Yüzyıl sonra, bu Slav kökenli Sözcük Alman lisanındaki bir yenilikçilik çalışması sayesinde şimdiki durumuna ulaşıp vampir olur.
O Vakit bu inanç yayılarak toplumsal karışıklıklara neden olmuştu. Devrin bir natüralisti, Joseph Piton de Tournefort buna hiç inanmıyordu; ancak bir vampirin topraktan çıkarılışına katıldı ve ailelerin bu canavardan korkarak konuttan kaçtıklarını rapor etti. XVIII. yüzyılın başında, vampirler bir felâket haline geldi; böylelikle Macaristan’da bir salgın baş gösterdi. Alımlar olayla ilgili araştırma yapmaya karar verdiler.
Fırsat Belgrad’dan 75 km uzakta bir köy olan Kisiljevo’da doğdu. Orada Peter Plogojowitz isminde bir köylü ölmüştü, bir haftada dokuz köylüyü boğmuş, sonra konutuna dönmüş ve dehşet içindeki karısına ayakkabılarını sormuştu.
Onu yetkililerin gözü önünde topraktan çıkardılar. Olağandışı tazelikte görünen bir kadavrayla karşılaştılar. Ağzı kan içindeydi! Ve saçları uzamıştı! Alışılmış gereğini yapıp göğsüne kazığı sapladılar.
O Vakit vampir saplantısı Avrupa’yı kasıp kavuruyordu ve çılgınlığa yol açmıştı. Yaşayan meyyit olmasından şüphelenilen kadavraları topraktan çıkardılar zira bu mide bulandırıcı yaratıklar bu illeti temizlere bile bulaştırıyordu. Tabutta geçen 90 günden sonra birinci günkü üzere taze kalan sekiz günlük bir bebek bulundu. Vampir olmuştu! Çabucak bir kazık!
1749’da Ünlü İncil yorumcusu Dom Augustin Calmet, ruhların görünüşü ve Macaristan’ın, Moravya’nın vampirleri yahut Geri gelenleri üzerine bir kitap yayımladı. Tıpkı yıl, Papa XIV. Benoit vampirlere uzun bir metin adadı.
Derken savaşlar ve halkın eğitimi histeriyi zayıflatarak insanlara Öbür dehşetler dayattı. Ayrıyeten yaşayan ölüler hakkında bir İzah da ortaya atılmıştı: Tüm kadavralar tıpkı formda çözülmüyordu. Morluk bir yana, toprağın niteliğine bağlı olarak, taze görünüşü daha uzun müddet koruyanlar vardı.
Ama efsane kök salmıştı. 1925’te bir Hanover canisi ergenlik çağındaki yirmi yedi genci öldürdüğü için başı kesildi; onları meskene çağırıp boğazlarını ısırıyor ve kanlarını içiyordu. 1931’de, sakin görünümlü bir aile babası “Düsseldorf vampiri” olduğunu açıkladı; emsal yirmi dokuz cinayetten karar giydi ve o da idam edildi.
10 Ağustos 1949’da, “Londra vampiri” John Haigh, kanını içmek istediği dokuz kişiyi öldürmekten Dolayı asıldı. Bir name bıraktı, mektupta on Yıl Evvel eli yaralandığında kanın “anlatılamaz tadını” keşfettiğini anlatmıştı.
1972’de “Nüremberg vampiri” yakalandı ve aşağılık kabahatlerden Dolayı hapsedildi: Genç bayanları kentin mezarlığında topraktan çıkarıyor, boğazını kesip kanını içiyordu. O sırada kan pıhtılaşmış olduğundan, ne içtiği ve şiddetli septisemilerden nasıl kaçtığı bilinmiyor.
Bütün bu canilerin hepsi efsanenin kurbanlarıydı: Efsane onları vampire çevirmişti. En Üzüntü biçimde aldatılmışlardı. Zira efsaneler zehirlidir ve ne artık batı bayramı olan Cadılar Bayramı kutlamaları ne de belirli ki kurgu olan vampir sinemaları, hayatlarını sadece zayıf şahıslar bu efsanelere Çok inandıkları için kaybeden insanların anısını silebilir.
4000 Yıllık Tarihi Aldatmacalar- Gerald Messadıe .
Yorum Yok